Hakim Zabariah Yusof yang mempengerusikan panel tiga hakim berkata kesemua 10 persoalan undang-undang dikemukakan Tang Heng Lut dan pemohon bersama tidak memenuhi ambang kelayakan untuk diberi kebenaran merayu di bawah Seksyen 96 Akta Mahkamah Kehakiman 1964.
Kebenaran hanya diberikan jika ada persoalan baharu berkenaan Perlembagaan atau undang-undang yang berkepentingan awam serta belum pernah diputuskan sebelum ini.
Mahkamah turut memerintahkan pemohon membayar kos sebanyak RM30,000 kepada Jawatankuasa Perancang Negeri Pulau Pinang dan pengarah Jabatan Perancangan Bandar dan Desa negeri.
Mereka juga diarahkan membayar jumlah kos sama kepada pemaju Lone Pine Residence Sdn Bhd (dahulunya dikenali sebagai Tanjung Marina Resorts Sdn Bhd).
Turut bersidang dalam panel tersebut ialah Hakim Ahmad Terrirudin Salleh dan Hakim Lee Swee Seng.
Permohonan semakan kehakiman itu telah menamakan jawatankuasa negeri, pengarah negeri dan Lone Pine masing-masing sebagai responden pertama, kedua serta ketiga.
Dalam permohonan semakan kehakiman, pemilik kondominium mahu Mahkamah Tinggi Pulau Pinang menentukan sama ada responden pertama dan kedua boleh menukar guna tanah bersebelahan kediaman mereka dan mengubah syarat penggunaan tanah tersebut tanpa rundingan awam.
Pada 2023, Mahkamah Tinggi menolak permohonan itu selepas mendapati tiada penyelewengan prosedur atau tindakan menyalahi undang-undang dalam proses penukaran zon atau pindaan tersebut.
Mahkamah juga memutuskan tiada peruntukan dalam Akta Perancangan Bandar dan Desa 1976 (TCPA) yang memberikan hak kepada pemilik kondominium untuk terlibat dalam proses terbabit.
Mahkamah Rayuan yang bersidang awal tahun ini mengekalkan keputusan itu.
Penasihat Undang-Undang Negeri Wan Nor Sakina Saad serta peguam Charanjit Singh dan Siti Zuhairah Zulkifli mewakili jawatankuasa dan jabatan terbabit, manakala peguam Ong Kheng Leong dan Lee Jun Leong mewakili Lone Pine.
Peguam Azhar Azizan Harun pula mewakili pemilik kondominium.
Fakta kes menunjukkan tanah itu telah dianugerahkan kepada Purerich Realty Sdn Bhd pada 2005 dengan pajakan selama 60 tahun dan syarat nyata ia akan digunakan untuk pusat marina.
Pada ketika itu, tanah tersebut tidak tertakluk kepada sebarang pengezonan.
Lone Pine memperoleh tanah itu pada 2015.
Pada November 2021, syarikat itu mengemukakan permohonan untuk menukar status tanah itu kepada ‘zon perniagaan am’ bagi membolehkan pembangunan pangsapuri servis dan pusat kesihatan.
Permohonan Lone Pine telah diluluskan dengan syarat ia hanya digunakan untuk kediaman persaraan dan kesihatan, yang akhirnya mencetuskan pertikaian undang-undang ini.
Di Mahkamah Persekutuan, pemohon berhujah kegagalan pihak berkuasa negeri menyediakan rancangan tempatan seperti diwajibkan di bawah TCPA telah menafikan hak statutori dan undang-undang orang awam untuk mengambil bahagian dalam pembangunan kawasan tempat tinggal mereka.
Mereka turut berhujah keengganan pihak berkuasa melibatkan orang awam dalam proses penukaran zon melibatkan pelaksanaan kuasa budi bicara negeri adalah satu penyalahgunaan kuasa.
Pemohon meminta Mahkamah Persekutuan menyelesaikan percanggahan keputusan kehakiman mengenai sama ada TCPA membenarkan penglibatan awam dalam proses penukaran zon.