Pengerusinya, Charles Santiago berkata, air sisa merupakan sumber berharga yang boleh digunakan untuk mengisi jurang bekalan-permintaan air.

Di India, katanya, 30% daripada air sisanya dikitar semula dan digunakan semula oleh industri dalam sektor penjanaan kuasa, tekstil dan kilang penapisan, dan lain-lain.

Santiago berkata, Chennai di Tamil Nadu, yang mempunyai populasi kira-kira 12 juta orang dan sering dilanda masalah kekurangan air, telah beralih kepada penebusgunaan air untuk menyelesaikan masalahnya.

Sejak 2005, Lembaga Bekalan Air dan Pembetungan Metropolitan Chennai telah menjalankan projek untuk merawat dan menjual air sisa untuk kegunaan bukan minuman, memastikan bekalan air terjamin dan menjana pendapatan tambahan.

Penyelidikan oleh Universiti Anna mencadangkan bahawa menjelang 2050, Chennai boleh memenuhi 50% keperluan airnya dengan mengitar semula air sisa, katanya ketika merasmikan forum bertajuk “Rising to the Water Regulatory Challenge and Future Changes” di Putrajaya hari ini.

Santiago berkata, pengendali perkhidmatan pembetungan negara, Indah Water Konsortium Sdn Bhd, melaporkan bahawa bio-efluen atau air sisa terawat berjumlah kira-kira 6,000 juta liter sehari (MLD) daripada 7,273 loji rawatan kumbahan yang diselenggaranya.

Air sisa terawat ini disalurkan semula ke sungai.

Isipadu air sisa yang dihasilkan bersamaan dengan 2,000 kolam renang bersaiz Olimpik atau 5.3 kali ganda saiz loji rawatan air Langat 2.

“Jumlah besar efluen terawat ini boleh terus dirawat sebagai air bukan minuman untuk digunakan dalam proses pembuatan, industri bukan berasaskan makanan atau sektor pertanian bukan tanaman makanan.

“Kawasan perindustrian seperti Shah Alam, Pulau Indah, Batu Berendam, Bayan Baru dan Pasir Gudang, boleh mendapat manfaat daripada air tebus guna,” katanya.

Santiago berkata, sumber air sisa alternatif akan melindungi industri daripada ketidaktentuan bekalan air dan memastikan ketersediaan air, menjadikan industri lebih berdaya tahan terhadap kemarau dan corak cuaca melampau.

Beliau berkata, campur tangan kerajaan diperlukan untuk memastikan loji rawatan terletak hampir dengan zon perindustrian, dan dasar semasa mesti dipinda untuk mengutamakan aspek ini.